Głównym zadaniem układu moczowego jest oczyszczanie organizmu ze zbędnych produktów przemiany materii poprzez ich wydalanie w postaci moczu przy jednoczesnym utrzymaniu odpowiedniej ilości płynów ustrojowych w równowadze.

Układ moczowy człowieka składa się z nerek, które jako narząd parzysty wytwarzają mocz, oraz z dróg wyprowadzających: moczowodów, pęcherza moczowego i cewki moczowej.

Układ moczowy człowieka odpowiedzialny jest za wydalanie nadmiaru wody, soli mineralnych i innych substancji zbędnych i/lub szkodliwych dla zdrowia, które powstają podczas procesów  metabolicznych. Efektem zachodzących procesów jest mocz ostateczny, który wpływa do kielichów nerkowych, a następnie do miedniczki nerkowej, moczowodów i pęcherza moczowego. Po wypełnieniu pęcherza moczem, dochodzi do wzrostu ciśnienia w jego wnętrzu i pojawia się zjawisko zwane parciem, następuje skurcz mięśnia wypierającego oraz rozkurcz zwieraczy i mocz wypływa przez cewkę moczową na zewnątrz. Objętość dobowa moczu człowieka w warunkach prawidłowych wynosi około 1,0 — 3,0 litra.

Oddawanie moczu składa się z fazy wypełniania i opróżniania pęcherza moczowego. Objętość moczu zależy przede wszystkim od ilości wypitych płynów oraz od temperatury otoczenia. Odczucie potrzeby oddania moczu pojawia się mniej więcej wtedy, gdy pęcherz wypełniony jest do połowy swojej pojemności maksymalnej. Każdy z nas powinien starać się opróżniać pęcherz w regularnych odstępach czasu i nie pozwalać na jego przepełnienie. W procesach fizjologicznych organizmu   dochodzi do zmniejszenia czynnościowej pojemności pęcherza, z wiekiem ulega także skróceniu czas pomiędzy kolejnymi fazami oddawania moczu.